شاهنامه آخر زمان

کتاب شاهنامه آخر زمان به سبک حماسی و بر وزن شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی سروده شده است. این مثنوی بلند  وضعیت و مشکلات انسان امروزی و تغییرات اجتماعی و اخلاقی در توده‌ی مردم را با زبانی شاعرانه به نظم درآورده  و به تصویر کشیده است.

در عین حال،  سراینده با اشعاری امیدبخش و با لحنی حماسی، قطعی بودن ظهور ابرمرد و ناجی آخر زمان را بر اساس اندیشه‌های جهانی، ایرانی، مسیحی، مسلمان بیان می‌کند.

در واقع، موضوع یک بخش از کتاب،  فساد فراگیر و انحطاط جوامع بشری، وجود انسان‌های فقیر و فلاکت‌زده در دنیا، آشوب سیاسی جهان،  جنگ و کشتارهای وحشیانه سال‌های اخیر، ظهور داعش، مشکلات اقلیمی، کرونا و بلایای غیرمنتظره  در سطح جهانی است

در بخش دیگری از کتاب،  سراینده توصیفاتی آشکار و اشاره‌های مستقیم به تاریخ انقلاب، جنگ، وضعیت حاکمان، آقازاده‌ها، نوکیسه‌ها، نابرابری‌های اقتصادی در ایران و سایر گرفتاری‌هایی دارد که همه آنها را نشانه‌های آخر زمان می‌داند.

در ادامه‌ی شاهنامه آخر زمان، سراینده به اندیشه‌ی آخر زمان برمی‌گردد. در این بخش، با الهام از روایات شیعی چگونگی ظهور و شکوه جهانگیر این رویداد را شرح می‌دهد. باب آخر این مثنوی حماسی، شکوه استقرار دستگاه دادورزی و عدل گستری و تازه شدن رسم دین‌داری جهانی را توصیف می‌کند.

 لینک دریافت کتاب.........1 

لینک دریافت کتاب.........2 

......

ننن

............

مطالعه جداً به حماقت لطمه میزند!

...

حماسه (Epic) يا شعر حماسي (Epic/ Poem) شعري است که دست کم اين ويژگي‏ها را داشته باشد:

1- يک شعر روايي بلند است.
2- موضوعي کاملاً جدي دارد.
3-  با زباني رفيع و لحني بسيار ادبي بيان مي‏شود .

4- موضوع آن قهرماني است خداگونه که سرنوشت يک قبيله و يا حتي يک ملت را به دست دارد.

شاهنامه ي فردوسي ، ايلياد و اوديسه ي هومر و بهشت گمشده ي ميلتون از مشهورترين حماسه‏ هاي جهان هستند که در اين 4 ويژگي اوليه کاملاً با هم اشتراک دارند.

از ديگر خصوصيت‏هاي کلي حماسه مي‏توان به شکل‏گيري آن بعد از يک دوره نقل شفاهي ، مبهم بودن زمان و مکان در اثر، تعلق داستان حماسه به لحظات تکوين يک جامعه و مبارزه براي آن و وجود يک هسته تاريخي که با لعاب پر رنگ افسانه و اسطوره پوشيده مي‏شود، اشاره کرد.

به روايات ثانويه که از اشعار شفاهي يک ملت به وسيله ي يک شاعر ايجاد مي‏شود «حماسه‏هاي قومي» يا « نخستين» مي‏گوييم اين حماسه ‏هاي سنتي در مقابل حماسه‏ هاي ادبي هستند که در آن تقليد آگاهانه ‏اي از حماسه ‏هاي سنتي رخ مي‏دهد و شاعر انتخاب‏گر و خلاق عمل مي‏کند. در ادبيات انگليسي ايلياد واوديسه ي هومر را نمونه حماسه سنتي مي‏دانند. در ايران بي‏شک شاهنامه فردوسي حماسه‏اي ادبي است اما منابع فردوسي براي سرايش آنها مثل شاهنامه دقيقي يا گرشاسب نامه يا بعضي خداي نامه‏ ها را مي‏توان حماسه ‏هاي سنتي ناميد.

                               ۱

در کتاب «تجزيه و تحليل » نقد يک ويژگي خاص در مورد حماسه وجود دارد که آن را مديون هومر هستيم و آن اينکه در آثار او اين نکته کاملاً جلوه‏گر بود که «سقوط يک دشمن درست مانند يک دوست يا يک رهبر تراژيک است نه کميک» و حماسه «با اين عنصر عيني و بي‏طرف بر اين اساس که طبيعت را به منزله يک نظم غيرشخصي تلقي مي‏کرد به اعتبار رسيد.»

 

شاهنامه ي فردوسي ، ايلياد و اوديسه ي هومر و بهشت گمشده ي ميلتون از مشهورترين حماسه‏ هاي جهان هستند .
ارسطو، نظريه پرواز نقد ادبي در يونان، حماسه را در رده‏اي بعد از تراژدي قرار داده و در عصر رنسانس آنرا از تمام انواع ادبي ديگر برتر دانسته‏ اند.

آیت الله جوادی املی: حرف سید جمال درست بود که گفت در غرب اسلام هست مسلمان نیست در شرق مسلمان هست اما اسلام نیست.

آیت الله جوادی آملی گفت: اسلامی که در ایران هست اسلام ظاهری است. هر جا میری یا زیرمیزی میخوان یا رومیزی. 80میلیون نفریم که بیست میلیون نفر آن کودکان و سالمندان هستند بقیه هم باهم دعوا دارند. 15میلیون پرونده قضایی وجود دارد یعنی 60میلیون نفر با هم دعوا داریم.